วันอาทิตย์ที่ 17 เมษายน พ.ศ. 2554

วันนี้ ๑๗ เมษายน ๒๕๕๔ ขณะกำลังเตรียมสอนนักศึกษาวิทยาลัยชุมชนมุกดาหาร หน่วยจัดการศึกษาอำเภอเมืองมุกดาหาร โรงเรียนมุกดาหาร มีพายุลูกเห็บ ฝนตก ฟ้าคำรามอย่างน่ากลัว นับเป็นครั้งแรกที่เห็นลูกเห็บตกอย่างมากมายและรุนแรงเช่นนี้ เป็นบรรยากาศของความน่ากลัว คิดได้อย่างเดียวคือ มนุษย์กำลังถูกลงโทษ ไม่ว่าจะอยู่ ณ ที่ใดในโลกนี้ มนุษย์จะถูกกระทำโดยธรรมชาติ ที่จะไม่มีความปราณีใดๆ เพราะมนุษย์ได้ทำลายธรรมชาติอย่างต่อเนื่องตลอดมา และคิดว่า จะยังไม่หยุดเพียงเท่านี้ เพราะมนุษย์ผู้มีกิเลสหนาเช่นนี้ ยังคงบริโภคธรรมชาติต่อไป เพียงเพื่อความพึงพอใจสูงสุด และหวังผลกำไรจากการเอาเปรียบธรรมชาติ มนุษย์ถึงเวลาที่จะต้องชดใช้ส่งที่ตนเองกระทำต่อธรรมชาติ อย่างไม่มีทางหลีกเลี่ยง ขณะที่มนุษย์ยังกระหยิ่มยิ้มย่อง กับความสามารถ ความฉลาด ที่คิดว่า เหนือกว่าสัตว์ประเภทอื่นๆที่มีอยู่ในโลกนี้

มนุษย์ในโลกนี้ เต็มไปด้วยกิเลสและตัณหา มีความต้องการอย่างไม่มีที่สิ้นสุด มนุษย์ฉลาดกว่าสัตว์อื่นๆ สามารถคิดค้นสิ่งใหม่ได้อยู่ตลอดเวลา เพื่อนำมาสนองควมต้องการของตน เมื่กลับไปดูสัตว์อย่างอื่น ที่มนุษย์คิดว่า ไม่ฉลาด ไม่มีความสามารถด้านการคิด เคยสร้างบ้านด้วยการขุดรูอย่างมด ก็ยังคงเป็นเช่นนั้นต่อไป ไม่มีการคิดประดิษฐ์นวัตกรรมใหม่ เพื่อให้สามารถขุดรูของตนเองให้มีความแปลกใหม่ รวดเร็ว ใช้เวลาน้อยลง มีเครื่องอำนวยความสะดวกต่างๆ และจะนำไปอวดคนอื่นว่าตนฉลาด สามารถคิดได้ทำได้ ....เมื่อเป็นเช่นนี้ ก็ไม่ทราบเหมือนกันว่า มนุษย์ หรือ มด ช่วยพิทักษ์โลกมากกว่ากัน

วันศุกร์ที่ 24 ธันวาคม พ.ศ. 2553